علف هرز مهم ترین رقیب گیاهان زراعی در جذب عناصر و عامل مهمی در کاهش تولید هستند. که علاوه بر خسارتی که به عملکرد وارد می آورند. از یک طرف باعث تحمیل هزینه سموم شده؛ از طرف دیگر با جذب عناصر مورد نیاز محصول اصلی، باعث بروز انواع کمبود مواد غذایی در گیاه گشته؛ نیاز به مصرف انواع کود و هزینه های مرتبط با آن را دوچندان می نمایند.
در این راستا شناسایی صحیح و به موقع و آگاهی از سیکل رشد علف های هرز رایج در هر منطقه جهت اقدامات زراعی لازم پیش از رشد و ایجاد خسارت آنها، در زمانی که هنوز به مرحله رقابت با گیاه اصلی نرسیده اند، در کاهش هزینه های ناشی از سمپاشی و افزایش درآمد تاثیری چشمگیر خواهد داشت.
تاریخچه مطالعه بر روی علف های هرز
تحقیقات علف‌های هرز در وزارت كشاورزی سابق از سال 1319 آغاز گردید. همان سال نخستین مقاله در این زمینه در مجله فلاحت به چاپ رسید. در سالهای 1319 و 1320، تحقیقات علف‌های هرز در اداره كل بررسیها و بنگاه اصلاح بذر ادامه داشت. پس از آن پژوهشهای پراكنده‌ای صورت گرفت. از سال 1325 در وزارت كشاورزی مرحوم مهندس عین اله بهبودی مطالعاتی جهت شناسایی علف های هرز مزارع انجام داد. در سال 1340 كتابی بنام “علف‌های هرزه” توسط ایشان تدوین و چاپ شد. درآن کتاب به معرفی برخی از علف‌های هرز و روشهای كنترل آنها اشاره شده بود.
همزمان با این بررسیها، گیاه شناسانی مانند مرحوم دكتر اسفندیار اسفندیاری، مرحوم دكترحبیب اله ثابتی و مرحوم دكتر محمد صانعی شریعت پناهی در شناسایی علف‌های هرز ایران فعالیت نمودند. مهندس بهبودی در سال 1336 پس از احداث آزمایشگاه بیولوژی ورامین امور بررسی علف های هرز را در این آزمایشگاه متمركز كرد. در این آزمایشگاه از سال 1338 تحقیقاتی در زمینه شناسایی آنها و نحوه كنترل شیمیایی آن شروع شد. تعدادی علف كش در مزارع برنج گیلان در آن مجموعه مورد بررسی قرار گرفت.
در سال 1362 تحقیقات علف های هرز از ورامین به بخش تازه تاسیس علف های هرز در موسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی منتقل شد. در سال 1375 با تلاش دکتر سید جواد انگجی و مهندس محمد رضا موسوی ساخت بخش جدید تحقیقات علف‌های‌هرز آغاز و در سال 1378بخش جدید تحقیقات علف های هرز افتتاح شد. با همت دكتر حمید رحیمیان (مسئول وقت بخش) بخش تحقیقات علف‌های‌هرز از نظر نیروی انسانی و فضای فیزیكی متحول شد.
در سال 1379 تا 1384 دكتر محمدعلی باغستانی میبدی مسئولیت بخش را عهده دار شد. در آن زمان آزمایشگاه‌های تحقیقاتی متعددی مانند آزمایشگاه اكوفیزیولوژی، آزمایشگاه كنترل بیولوژیكی و آللوپاتی، آزمایشگاه مقاومت به علف‌كش‌ها، آزمایشگاه GIS، مجموعه گلخانه‌ها و خزانه تحقیقاتی راه‌اندازی شد.
