پروانه پری
پروانه پری یا پروانه دمطلایی Euproctis chrysorrhoea یکی از آفات مهم درختان جنگلی، زینتی و میوهای است. این آفت در مرحله لاروی (کرم) از برگ درختان تغذیه کرده و موجب کاهش فتوسنتز، ضعف و در نهایت کاهش رشد گیاه میشود.
شناسایی پروانه دم طایی
حشره بالغ (پروانه) رنگ بدن سفید متمایل به کرم؛ یک نوار طلایی روی انتهای شکم در پروانه ماده، عرض بالها حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیمتر
لارو (کرم آفت) رنگ قهوهای مایل به خاکستری با موهای بلند، دارای لکههای نارنجی روی پشت، طول آن در مرحله نهایی رشد حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیمتر
چرخهرندگی پروانه پری
تخمها در تابستان روی برگها یا شاخههای نازک گذاشته میشوند.
در بهار، لاروها مجدداً فعال شده و شروع به تغذیه از برگها میکنند.
در اواخر بهار و اوایل تابستان، لاروها تبدیل به شفیره و سپس پروانه بالغ میشوند.
لاروها در پاییز ظاهر شده و برای زمستانگذرانی در پیلههای ابریشمی روی درختان باقی میمانند.
روش های کنترل پروانه پری
تناوب زراعی با گیاهان غیرمیزبان.
حذف علفهای هرز که میزبان لاروها هستند.
شخم زدن زمین پس از برداشت برای از بین بردن شفیرهها.
حذف لانههای زمستانی: در زمستان، لانههای ابریشمی را از روی شاخهها جدا کرده و از بین ببرید.
زنبورهای پارازیت (Apanteles و Trichogramma) تخمهای پروانه پری را از بین میبرند.
باکتری Bacillus thuringiensis: یک حشرهکش بیولوژیک مؤثر که روی لاروها تأثیر میگذارد.
در صورت طغیان شدید آفت، میتوان از حشرهکشهای انتخابی مانند:
دیفلوبنزورون (Dimilin)
کلرپیریفوس (Lorsban)
لوفنورون (Match)
سمپاشی باید در مرحله لاروی (اوایل بهار) انجام شود تا بیشترین تأثیر را داشته باشد.
استفاده از تلههای نوری برای شکار حشرات بالغ.
استفاده از تلههای فرمونی برای کاهش جمعیت پروانههای بالغ.
پروانه پری یک آفت برگخوار خطرناک است که در مرحله لاروی بیشترین خسارت را وارد میکند. روشهای کنترل شامل مدیریت زراعی (حذف لانهها)، استفاده از دشمنان طبیعی، و در موارد شدید، کنترل شیمیایی است. بهترین زمان برای کنترل این آفت اوایل بهار و پاییز است، زمانی که لاروها فعال هستند. پیشگیری و نظارت مستمر بر درختان بهترین راه برای جلوگیری از گسترش این آفت است. توصیه می شود جهت تقویت گیاهان از کودهای شاور استفاده نمایید.