درخت پسته
پسته درخت کوتاه قامت که منشاء آن خاورمیانه است. ایران، سوریه، ترکمنستان و غرب افغانستان رشد میکند. پسته واژهای فارسی است که وارد زبان لاتین و اروپا شدهاست.11 رقم متعلق به جنس Pistacia وجود دارد که از درختان کوچک تا درختچههای کم ارتفاع را شامل میشود. گونه پستهای که برای مغزهای خوراکی آن کاشته میشود Pistacia vera است و بومی مناطق مرتفع کویری ایران، افغانستان و آسیای مرکزی است. زیستگاه گونههای دیگر به ژاپن، مالزی، مکزیک و جنوب ایالات متحده گسترش مییابد. همه گونهها با زمستانهای سرد و فصلهای رشد طولانی گرم و خشک سازگار هستند. علاوه بر گونههایی که برای آجیل کشت میشود، گونههای دیگری نیز به دلیل شاخ و برگهای رنگارنگ پاییزی در باغها کشت میشوند و برخی از گونهها به عنوان پایه در تکثیر پسته استفاده میشوند.
خاک مناسب پسته
در بیشتر خاکها رشد میکنند اما سایز درخت و تولید زمانی که در خاک کمعمق یا سبک ماسه ای یا سنگین رسی کاشته شوند محدود میگردد. یک خاک رسی و شنی با pH خنثی و عمق ریشهدهی بیشتر از ۶۰ سانتیمتر برای تولید مناسب است. پسته نسبت به سایر رستنی ها به شرایط نسبتاً شور و قلیایی تحمل بیشتری دارد.

آبیاری پسته
پسته نسبت به سایر درختان به آب کمتری نیاز دارند و میتوانند در دورههای خشکسالی زنده بمانند، انجام آبیاری برای تولید پسته به صورت تجاری ضروری است. برای تعیین دفعات و مدت زمان برنامه آبیاری باید از دستگاههای پایش رطوبت خاک استفاده شود. درختان پسته نسبت به سایر درختان به شرایط شور تحمل بیشتری دارند. آزمایش نشان داد هنگام آبیاری با آب ۸ دسیزیمنس بر متر، افت عملکرد و تولید محصول نشان ندادند، اما سطوح شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر، منجر به کاهش عملکرد شد. شاخ و برگ درختان نباید با آب شور تماس پیدا کنند. برای داشتن بهترین کیفیت و عملکرد، درختان هرگز نباید در طول فصل رشد تحت تنش رطوبتی قرار گیرند. این امر به ویژه در هنگام پر کردن مغز در اواخر تابستان بسیار مهم است، رطوبت ناکافی خاک در این مرحله میتواند باعث ایجاد درصد بالایی از عدم خندانی شود. در حال حاضر مصرف آب آبیاری از ۹ میلیون لیتر در هکتار در برخی مناطق تا ۲ میلیون لیتر در هکتار در باغهای دیگر متغیر است.
آب و هوای مناسب پسته
سرمای زمستان ضروری است. برخی ارقام قرار گرفتن ۱۰۰۰ ساعت زیر ۷ درجه سلسیوس برای جوانهزنی یکنواخت و میوهگیری خوب و ۶۰۰ ساعت زیر ۷ درجه سلسیوس لازم است. زمان کمتر سرما معمولاً منجر به گلدهی نامنظم و تأخیر در برگدهی میشود.
گرمای تابستان برای رسیدن به بلوغ میوه نیاز به تابستان گرم طولانی دارد. یک دوره بدون یخبندان بیش از ۲۰۰ روز برای اطمینان از رشد گلها و رسیدن میوه ضروری است.
باد را پسته باد را تحمل میکند، باد شدید در زمانی که درختان جوان هستند شلکدهی درختان را دشوار میکند و باد در هنگام گلدهی و کشت سنگین میتواند باعث کاهش عملکرد و شکستن شاخهها شود. در اکثر مواقع، تکیه گاه برای درختان جوان ضروری است.
رطوبت هوا باعث بروز بیماریهای قارچی و باکتریایی شده و با افزایش آن به ویژه در فصل رشد باعث طغیان در فصل بعد میشود؛ بنابراین، مناطق ساحلی و مناطقی که در تابستان بیش از ۲۰ میلیمتر در ماه بارندگی دارند، برای تولید پسته مناسب نیست.
پسته و علائم کمبود عناصر
کمبود فسفر روی برگ درختان پسته به ندرت دیده می شود. در صورت کمبود فسفر در درخت پسته برگ سرشاخه ها ارغوانی شده و برگ ها به تدریج می ریزند، ساقه ها باریک شده و فاصله میان گره ها زیاد می شود. برهنه شدن درخت و محدود شدن رشد ریشه نیز از دیگر علائم کمبود فسفر می باشند. همچنین جوانه ها دیر باز شده و برگ های سبز رنگ پریده می گردد. تیره شدن رنگ برگ های پیر بارزترین نشانه کمبود فسفر می باشد.
فسفر منبع تامین انرژی گیاه است.
فسفر سبب افزایش رشد ریشه می گردد.
فسفر عامل مهم بیان ژن در DNA است.
فسفر به تثبیت نیتروزن در خاک کمک می کند.
فسفر برای فتوسنتز ضروری و در چرخه انتقال انرژی حیاتی است.
فسفر با تشکیل انشعابات و عمق ریشه سبب جلوگیری از تنش خشکی می گردد.
کمبود فسفر در قلیایی و آهکی بیشتر نمایان می شود.
کمبود نیتروژن ابتدای فصل ظاهر می شود. مشخصه اصلی کمبود در پسته رنگ پریدگی برگ های پایینی، کاهش سطح برگ، کاهش رشد و باریک شدن شاخه است. همچنین برگهای پیرتر دچار ریزش می گردد. در صورت عدم تامین مغز سبک شده و خوشه سال بعد ضعیف می شود. استفاده زیاد از ازت سبب افزایش رشد رویشی، کاهش محصول، پیچش برگ و خروج شیره از نوک میوه پسته، کاهش زمان انبارداری و دیررسی می گردد.
نیتروژن در ساخت کوآنزیم ها کاربرد دارد.
نیتروژن از ریزش جوانه ها جلوگیری می کند.
نیتروژن تعداد دانه در خوشه را افزایش می دهد.
نیتروژن از قرمز شدن پوست درخت جلوگیری می کند.
نیتروژن سبزینگی، رشد رویشی و محتوی پروتئین را افزایش می دهد.
نیتروژن یکی از عناصر اصلی تشکیل دهنده اسیدهای نوکلئیک DNA است.
کمبود نیتروژن در خاک های با ماده آلی کم و کربن زیاد نمایان می شود.
کمبود گوگرد شبیه کمبود نیتروژن است. زردی برگ های جوان و قسمت انتهایی گیاه. کمبود گوگرد سبب کاهش رشد گیاه، نازکی ساقه و پیچیدگی برگ می شود. با غلظت یون سولفات در بعضی از آب ها و مصرف کودهای با بنیان سولفات، گاها اسید سولفوریک و گچ در باغ های پسته ممکن است جذب نیترات، فسفات اختلل ایجاد شود. تحقیقات مستندی صورت نگرفته اما زمانی که غلظت سولفات در خاک بالاست میزان نیتروژن و فسفر در گیاه پایین می آید.
گوگرد برای تشکیل کلروفیل در گیاهان حیاتی است.
گوگرد جزیی از ساختمان آنزیم ها و ویتامین ها است.
گوگرد در تشکیل اسیدهای آمینه، پروتئین ها و … مشارکت دارد.
گوگرد باعث کاهش pH اسیدی شدن خاک شده دورکننده آفات و افزاینده مقاومت به بیماری است.
خاکهایی که حاوی مقدار زیادی اکسید آهن و شنی هستند هر دو تمایل به کمبود گوگرد دارند.
کمبود پتاسیم در گیاه برگ ها کم رنگ، حاشیه برگ ها به سمت بالا پیچیده و قسمت زیرین آن ها به رنگ قهوه ای، خاکستری و یا مسی در می آید. علائم کمبود پتاسیم ابتدا در برگ های پیر ظاهر می شود. کمبود پتاسیم گیاه را به آفتاب سوختگی حساس و درصد خندانی پسته را کم میکند. پتاسیم رابطه مستقیم با درصد ماده خشک و انس پسته دارد بیش بود عناصری مثل سدیم و حتی کلسیم و منیزیم می تواند سبب کمبود پتاسیم در گیاه شود.
پتاسیم وزن محصول را بالا می برد.
پتاسیم باعث زودرسی میوه می شود.
پتاسیم سبب مقاومت به آفتاب سوختگی می گردد.
پتاسیم مقاومت گیاه به خشکی، آفت و بیماری بالا می برد.
کمبود پتاسیم در خاکهای گچی با محتوای رس کم نیز معمول است.
عنصر کلسیم در خاک در ارتباط با منیزیم و سدیم بررسی می شود. نسبت جذب سدیم و همچنین نسبت کلسیم به منیزیم مشخص کننده وضعیت عنصر کلسیم در خاک می باشد. اگر نسبت جذب سدیم (SAR) کمتر از 15 و نسبت کلسیم به منیزم در محلول خاک بیش تر از 1 باشد نشان دهنده این است که وضعیت کلسیم در خاک مناسب می باشد. گیاهانی که مبتلا به کمبود کلسیم هستند برگ های جوان و نزدیک انتهای شاخه به شکل چروکیده و کج در آمده و نوک برگ ها و حاشیه آن ها به طرف بالا و پایین لوله می شود. کمبود کلسیم سبب ایجاد عارضه اضمحلال پوست استخوانی و یا لکه پوست استخوانی در اوایل اردیبهشت ماه یعنی در مرحله ارزنو شدن و هنگام توسعه میوه می شود.
کلسیم باعث سفتی میوه می شود.
کلسیم رنک میوه را بهبود می بخشد.
کلسیم سبب افزایش سایز میوه می گردد.
کلسیم آسب ب میوه را به حداقل می رساند.
کمبود کلسیم در خاک های اسیدی ، شنی سبک ، غنی از سدیم و آلومینیوم و میوه های درشت و محتوای زیاد نیتروژن و پتاسیم نمایان می شود.
علائم کمبود روی در اوایل فصل رشد گیاهی و به خصوص اگر کمبود شدید باشد رخ می دهند. اولین تاثیر کمبود ازت تاخیر در باز شدن جوانه های رویشی و زایشی می باشد. وقتی جوانه های رویشی باز شدند برگ های انتهایی درخت کوچک و نکروزه شده و به صورت کلاف های ریز منگوله دار در می آید. در مواردی که کمبود روی خیلی شدید باشد خشک شدن سرشاخه ها نیز دیده می شود و میوه پسته نیز روی درخت آشکارا کوچک تر و قرمزتر از میوه های سالم دیده می شوند. اغلب نشانه های کمبود روی در بافت های جوان گیاه به چشم می خورد زیرا روی عنصری غیر متحرک می باشد.
روی کیفیت گرده و گرده افشانی را افزایش می دهد.
روی از کلروز و ریزش پسته و جوانه جلوگیری می کند.
روی مقاومت پسته در برابر سرما و یخبندان را افزایش می دهد.
روی سبب افزایش رشد جوانه ها و افزایش گلدهی در پسته می شود.
کمبود روی در خاک های قلیایی ، خاک هایی که فسفر زیادی دارند و هوای سرد بیشتر نمایان می شود.
در اثر کمبود آهن کلروفیل به مقدار کافی در سلول های برگ تولید نمی شود و برگ ها رنگ پریده به نظر می آیند. ابتدا فاصله بین رگبرگ ها زرد می شود و با شدت یافتن کمبود تمام سطح برگ زرد می شود. علائم زردی در ابتدا در برگ ها و قسمت های جوان گیاه دیده می شود و سپس با شدت یافتن کمبود زردی تمام گیاه را فرا می گیرد.
آهن سبزینگی را افزایش می دهد.
آهن چرخه فتوسنتز را تکمیل می کند.
آهن باعث رشد و تامین انرژی گیاه می شود.
کمبود آهن در خاکهای قلیایی، آهکی، اشباع از آب، مس یا روی نمایان می شود.
کمبود منیزیم در گیاه پسته باعث کاهش مقدار کلروفیل و کاهش رشد می شود. رنگ زرد بین رگبرگ های برگ های مسن از علائم کمبود منیزیم می باشد. منیزیم تنها عنصر فلزی موجود در کلروفیل است. در تشکیل کلروفیل و قندها، زودرسی و یکنواختی رسیدن، در سنتز RNA و در فعالیتهای آنزیمی نقش دارد. منیزیم یکی از کوفاکتور های مهم برای آنزیم ها است.
منیزیم باعث افزایش تعداد میوه شده.
منیزیم سایز میوه را بهبود می بخشد.
مینزیم باعث رویش شاخه های قوی و جوان می گردد.
کمبود منیزیم در خاکهای شنی ، اسیدی ، پتاسیم بالا و مرطوب و سرد نمایان می شود.
در مناطق پسته کاری بعضا شاهد کمبود یا بیش بود بور هستیم که با تجزیه آب، خاک و برگ تعییین می شود. پیچیده شدن حاشیه و تغییر شکل برگ ها به صورت فنجانی در اردیبهشت ماه، پوکی محصول و عدم خوشه بندی مناسب از علائم ظاهری کمبود بور می باشند. سوختگی حاشیه برگ از علائم مسمومیت بور می باشد.
بور رشد جوانه را بهبود و گلدهی را تنظیم می کند.
بور تلفات میوه و ریزش خوشه های گل در زمان باز شدن کاهش می دهد.
بور سال آوری را کنترل و باعث ضخیم و کوتاه شدن دمبرگ ها و ساقه هامی شود.
کمبود بور در خاک های شنی ، قلیایی ، نیتروژن و کلسیم زیاد نمایان می شود.
منگنز عطر و طعم میوه را بهبود می بخشد.
منگنز ساقه های درخت را قوی تر می کند.
منگنز سبب درشت شدن و افزایش بازار پسندی می گردد.
کمبود در خاک های شنی و سست و قلیایی و سرد بیشتر نمایان می شود.
علائم کمبود مس در اواسط تابستان با سوختگی برگ نزدیک سرشاخه ها آغاز می شود و در صورتی که کمبود آن شدید شود برگ درختان می ریزد. نوک برگ های نارس و نورس نیز سوخته شده و به شکل قلب در می آیند و شاخه های بالایی درخت به شکل عصا به سمت پایین می پیچند. غلظت بالای مس باعث مسمویت شده، میوه ترک خورده و سیاه می شود و روی برگ لکهای نکروز کوچک قهوه ای مشاهده می شود.
مس از عصایی شدن شاخه جلوگیری می کند.
مس خسارت بیماری های قارچی را کاهش می دهد.
کمبود مس در خاک های شنی و آبیاری با آب شیرین نمایان می شود.
پسته و مهمترین آفات پسته
زنجره پسته
Idiocerus Stali (شیره تر) در نتیجه تغذیه این آفت، میوههای تازه تشکیل شده به شدت میریزند و روی خوشهها هیچ میوهای باقی نمیماند. زنجرههای کامل نسبت به دیگر دورانهای این حشره تغذیه آنچنانی از درختان پسته ندارد و از آبان ماه به بعد به مخفیگاههای زمستانه خود پناه میبرند. فعالیت حشرات با ترشح عسلک همراه بوده به نحوی که شاخه، برگ و حتی سایهانداز زمین را خیس میکند. اطلاق کلمه شیره تر به این آفت نیز به همین دلیل است.
کنترل شته انار
پسیل پسته
Agonoscena pistaciae پسیل معمولی (شیره خشک) پسته عسلک فراوانی دفع میکند که به سرعت در مجاورت هوا خشک میشود و به همین دلیل به این آفت شیره خشک میگویند. در صورتی که به طریقی از افزایش جمعیت آفت کاسته نشود میتواند باعث پوک شدن مغز، ریزش برگها و حتی ریزش دانههای پسته شود. این حالت موجب کاهش محصول و میزان رشد در سال آینده نیز میشود زیرا جوانههای سال بعد در اثر تغذیه آفت دچار ریزش میشوند.
کنترل پسیل پسته
رعایت فواصل مناسب کاشت
شخم درختان در پائیز
تعیین فواصل مناسب آبیاری با توجه به بافت خـاك، سـن درخت
کنتـرل علفهای هرز و هرس
استامی پراید
فوزالن
ایمییداکلوپر
تیامتوکسام
فلوفنوکسورون
اسپیردویکلوفن
آزادیراکتین
اسپیروتترامات
تیاکلوپرید
دی آتانول آمید
فن پیروکسی میت
کائولن
پروانه چوبخوار پسته
Kermania pistaciella این آفت در ایران فقط روی پسته مشاهده شده و طرز خسارت آن بدین ترتیب است که بعضی لاروهای پروانه از دم خوشه و دم میوه پسته تغذیه نموده و باعث مرگ حدود 8-5 درصد میوههای خوشه شده و عدهای دیگر از لاروها وارد شاخه شده و از مغز چوب تغذیه مینمایند و بدین وسیله دالانهایی در داخل چوب بهوجود میآورند. خسارت آفت بیشتر از این طریق بوده و شاخههای مبتلا رشدشان کم و نتیجتاً از مقدار کل محصول سال بعد کاسته میشود. عرض حشرات کامل با بالهای باز بین ۱۲ تا ۱۳ میلیمتر، رنگ بالهای جلویی خاکستری تیره با یک لکه زرد در وسط و یک لکه کوچک به همین رنگ نیز در انتهای آن است. ریشکهای بالها، بلند و تیره هستند. بالهای عقبی به رنگ خاکستری مایل به زرد روشن است و در قاعده آن یک لکه زرگ زرد رنگ دیده میشود. لاروها به طول ۱۰ تا ۱۲ میلیمتر و به رنگ خاکستری تیره هستند.
کنترل کرم چوب خوار پسته
زنبور پارازیت
حذف ضایعات باغ
دفع بقایای آلوده
هرس سرشاخهها در زمستان
تیودیکارب
لوفنورون
هگزافلومورون
کرم مغز خوار پسته
Recurvaria pistaciicola کرم مغزخوار پسته به اسامی پروانه میوهخوار پسته یا داغوی پسته نیز گفته میشود. این حشرات پس از مختصر تغذیه از مایعات روی برگ تخمریزی میکنند. لاروها پس از خروج از تخم به سمت میوهها حرکت میکنند و هر یک داخل یک میوه کوچک پسته میشوند. لاروها در نسل اول تماماً از مغز پسته تغذیه میکنند و میوههای آفتزده ابتدا قهوهای رنگ میشوند و سپس خشک شده و میریزند. هر یک از لاروها طی دوران تغذیه 10 تا 12 میوه پسته را از بین میبرند. در میوههای کوچک که مورد حمله لارو سن اول قرار میگیرند از خارج سوراخ ورودی لارو مشخص نیست ولی سوراخ ورود و خروج لاروهای سنین بالاتر به خوبی روی پسته دیده میشود. بنابر تحقیقات کرمهای نسل دوم در اواسط تابستان ظاهر میشوند و بیشتر به پوست خارجی پسته حمله میکنند و باعث سیاه شدن پوست خارجی و بدرنگ شدن پوست سخت پسته میگردند.
کنترل پروانه میوه خوار پسته
زنبور پارازیت Euchalcidia nigripes
نصب تله فرمونی
تله های نوری بالغ گیر
رعایت فواصل مناسب کاشت
شخم درختان در پائیز
تعیین فواصل مناسب آبیاری با توجه به بافت خـاك، سـن درخت
کنتـرل علفهای هرز و هرس
اکسی دیمتون متیل
فنتیون
سوسک طوقه خوار پسته
Capnodis cariosa hauseri لارو پس از خروج تخم به ریشه اصلی و طوقه میرسند. سپس به زیر پوست نفوذ و در منطقه کامبیوم مستقر میشود. تغذیه لاروها عمدتا از لایه زاینده و بافت پوست است و از استوانه مرکزی فقط لایه نازکی مورد تغذیه قرار میگیرد. در محل استقرار لارو لایهای آجری رنگ که مخلوطی از بقایای بافت گیاه، فضولات و ترشحات ریشه است که دیده میشود. در اثر تغذیه، جریان شیره گیاه قطع و به همان نسبت از رشد شاخه و بازده درخت کاسته میشود.
سوسک طوقه خوار پسته
تقویت گیاه با کودهای گروه شاور
آبیاری منظم
شخم پاییزه
یخ آب زمستانه
فنیتروتیون
پروانه برگ خوار بزرگ خاکستری پسته
Thaumetopoea solitaria این پروانه که از آفات مهم پسته است. به شدت به درختان پسته شامل انواع Pistacia mutica و P.vera و همچنین بادام حمله مینماید. طرز خسارت این آفت بدین نحو بوده است که لاروهای سنین اول ابتدا به جوانهها و برگهای جوان حمله می کند. هرچه بزرگتر میشوند به برگهای پیر حمله میکنند و از کناره برگ شروع به تغذیه کرده و بالاخره تمام پهنک برگ را خورده و فقط رگبرگهای اصلی را باقی میگذارند.
کنترل پروانه برگخوار خاکستری بزرگ پسته
پسته و مهمترین بیماری های پسته
بلایت پسته
شروع آلودگی بیماری گیاهی پسته در ابتدای فصل بهار، بدون بروز علامت است. علائم بیماری در اواسط فصل تابستان گسترش پیدا می کند. روی برگ، زخم های گرد یا زاویه دار به رنگ قهوه ای یا سیاه ایجاد می شوند که به تدریج بزرگ و با هم ادغام شده و ناحیه نکروز شده ای را بوجود می آورند. در انتهای فصل، قارچ عامل بیماری گیاهی بلایت آلترناریایی در قسمت مرکزی زخم ها شروع به تولید اسپور می کند. عفونت های شدید موجب ریزش زود هنگام برگ و ضعف عمومی گیاه می شوند. لکه های روی میوه که ممکن است با حاشیه قرمز- بنفش احاطه شده باشند، روی میوه های نارس ایجاد می شود. در صورتیکه آلودگی بسیار شدید باشد و به فصل بعد نیز منتقل شود، درختان برای رشد جدید، جوانههای زایشی بسیار کمی خواهند داشت که بشدت منجر به کاهش عملکرد خواهد شد.
شاخه های تازه پژمرده می شوند.
پیدایش شانکر در بالا و پایین گل آذین بر روی شاخه.
پژمرده شدن شکوفه ها و قاعده شاخه بیمار از توده هایی به رنگ زرد نخودی.
کنترل بیماری بلایت پسته
هرس زمستانی برای ایجاد جریان هوا در بین شاخ و برگ درختان
هرس علف های هرز بلند و متراکم سطح زمین برای کاهش سطح رطوبت
تنظیم برنامه آبیاری از انتهای تابستان تا زمان برداشت محصول به نحوی که رطوبت زیادی در سطح خاک باقی نماند
سم پاشی با بردوفیکس
کنترل بیماری گموز پسته
خاک اطراف طوقه درخت برداشته شود (تا محل انشعاب ریشه های اصلی).
از تماس آب با طوقه درخت باید جلوگیری شود.
اصلاح بافت خاک باغات آلوده به بیماری گموز که باید از بافت خاک سبک تر استفاده شود.
گموز پسته
گموز یک بیماری مهم درخت پسته یوده که نام انگومک نیز شناخته می شود. عامل این بیماری وجود قارچ هایی هست که در تماس بیشتر تنه درختان با آب شروع به فعالیت می کنند. این بیماری بیشتر در باغ هایی با بافت خاک سنگین یا نیم سنگین مشاهده می شود. این بیماری که به صورت سبز خشکی ظاهر می شود، سریعا باعث خشکیدگی کامل و یا مرگ درخت می شود. ممکن است در یک ردیف چند درخت درچار بیماری گموز شوند. گموز می تواند درخت را در هر سنین درگیر کند، پس سن درخت برای بیماری تفاوتی ندارد. اما درختان پسته نسبت به سن مقاومت متفاوتی دارند. مثلا مقاومت درختان جوان نسبت به مقاومت درختان پیر در مقابل انگومک کمتر می باشد. درختانی که طوقه آن ها زیر خاک است بیشتر در معرض بیماری گموز هستند زیرا آب به طوقه این درختان نفوذ می کند و باعث به وجود آمدن قارچ می شود. عامل بیماری درخت پسته قارچ فتیوفتورا می باشد.
علائم بیماری گموز:
سبز خشکی، ضعف و سرخشکیدگی درختان.
ریختن برگ های درختان در فصلی که ریزش برگ وجود ندارد.
تغییر رنگ پوست درختان و در ناحیه طوقه همراه با ترشح قطره های صمغ سیاه می باشد.
پژمردگی یا زوال ورتیسیلیومی پسته
قارچ ورتیسیلیوم در اغلب باغات مشکلاتی را بخصوص برای ریشه و طوقه درختان ایجاد کرده و بدلیل آسیب به بخش زیرزمینی درخت، بتدریج خسارت به بخش هوایی نیز منتقل میشود. عمدهترین علامت پژمردگی ورتیسیلیومی، خشک شدن سریع و مرگ یک یا چند شاخه درخت است که عمدتا در اواخر بهار یا اوایل تابستان رخ میدهد. افزایش شدت بیماری منجر به خشک شدن کامل درخت خواهد شد. قارچ ورتیسیلیوم متاسفانه به سیستم آوندی درخت نیز حمله کرده و با مسدود کردن آوندها و جلوگیری یا کاهش انتقال آب از ریشهها به بخش بالای درخت به درخت تنش وارد میکند. اگر شاخهها را بصورت عرضی برش دهید، یک حلقه تیره متصل به بافت آوند چوبی دیده میشود که نشانه مهمی از بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی است. میزبان قارچ ورتیسیلیوم درختان پسته، زیتون و گیاهانی مانند فلفل، بادمجان و غیره می باشد.
علائم بیماری پژمردگی یا زوال ورتیسیلیومی:
تغیر رنگ بافت های آوندی در ریشه ها و پایین تنه درختان.
زرد و قهوه ای شدن برگ ها و در نهایت خشک شدن آن ها.
ریزش تدریجی برگ درختان، تجمع برگ های زرد در انتهای شاخه درخت.
کنترل بیماری پژمردگی یا زوال ورتیسیلیومی پسته
استفاده از کودهای حاوی پتاسیم شاور مخصوصا شاور کی تی اس حاوی تیوسولفات پتاسیم.
فوزتیل آلومینیوم
اکسی کلرور مس
تیوفانات متیل
پروپیکونازول
تبوکونازول
کنترل بیماری نماتد مولد غده ریشه پسته
استفاده از ارقام مقاوم
استفاده از نهالهای سالم و عاری از هر گونه آلودگی
تقویت درخت با کودهای حاوی پتاس که می توانید از محصولات برند شاور بهره بگیرید
استفاده از خاک رس برای سنگین نمودن بافت خاک پای درخت و عدم احداث در باغ در خاک شنی
نماتد مولد غده ریشه پسته
نماتد مولد غذه، پس از بیماری خاک زاد گموز مهمترین عامل خسارت زا باغات پسته است. نماتد موجودات کوچک جسته خاکزی هستند که از ریشه درختان تغذیه مینماید. آنها باعث ایجاد گرههایی در محل ریشه شده و از درخت به عنوان کارخانه غذا سازی خود استفاده میکنند. همچنین نماتدها میتواند ناقل ویروس باشند. زخم ها می توانند راه نفوذ عوامل بیمارگر خاکزی مانند قارچها را به درخت باز کنند. به طور کلی علایم آلودگی به نماتد ریشه گرهی به شرح زیر است
علائم بیماری نماتد:
وجود زخم و غده در روی ریشه درختان آلوده
سر خشکیدگی شاخهها به ویژه شاخههای جوان
ضعف عمومی درخت و دیر سبز شدن درخت آلوده
کاهش رشد درخت، زرد و رنگ پریدگی برگ، ریزش زودتر از زمان مقرر