آفات ، بیماری و علائم کمبود عناصر در درخت انار

انار بومی ايران است. در تمام استانهای كشور، ارقام متفاوتی از انار بصورت اهلی، وحشی و يا زينتی ، آبي يا ديم  مي شود. متأسفانه خشكسالی و كاهش كمی و كيفی آبهاي زيرزمينی باعث کاهش انار ایران شده است. تنش های اقليمی مانند سرمازدگی و آفتاب سوختگی و خسارت آفات و امراض انارستانهای کشور را تهديد می کند.

خاک مناسب انار

ویژگی با ارزش درخت انار، انعطاف پذیری آن نسبت به انواع خاكها و تحمل كم آبی و شوری آب و خاك می باشد. انار را می توان در انواع خاك ها از شنی تا رسی و حتی اراضی شور كشت كرد. درخت انار برای رشد مطلوب، به خاكی با زهكشی خوب و بافت متوسط رسی احتیاج دارد. خاكهای با بافت شنی رسی مناسب ترین خاك براي توليد انار می باشند.  بافت لوم و هدايت الكتريكی کمتر از 2 دسی زیمنس بر متر حد مطلوب براي خاك باغ انار می باشد. ريشه ي درخت انار تا عمق 1.5 متر زمين نفوذ مي كند.  و قدرت ريشه زايي آنها بالاست ولي حداكثر ريشه ها در عمق 50-20 سانتی متری قرار دارند. شخم سالانه و مصرف كودهاي دامي در بهبود شرايط فيزيكي، تهويه بهتر خاك، گسترش ريشه و افزايش كمي و كيفي ميوه بسيار مؤثر است.

آبیاری انار

آب از جمله عوامل مؤثر در تولید اقتصادی انار محسوب می گردد. هرچند درخت انار به شرایط كم آبی مقاوم است.  شواهد نشان می دهد، باغ هایی كه چند سال آبیاری نشده اند، بعد از آبیاری، مجدداً شروع به رشد نموده و پاجوش های زیادی تولید می كنند. آبهای با هدایت الكتریكی 2 دسی زیمنس بر متر برای انار بسیار مناسب است.  اما تحت شرایط خاص از جمله در اختیار داشتن آب كافی، مناسب بودن بافت و عمق خاك و داشتن زهكش، می توان با مدیریت خوب، از آبهای با هدایت الكتریكی تا 5 دس یزیمنس بر متر نیز استفاده نمود. شوری بالاتر باعث افت شدید كمی و كیفی محصول و افزایش حساسیت درخت در مقابل استرس های محیطی می گردد. میزان آب مورد نیاز انار حدود 11000 متر تا26000  متر مكعب و در روش آبیاری قطر های 7500 تا 13000 متر مكعب درهكتار متغیر است. سیستم قطره ای بهترین گزینه برای آبیاری است.

آب و هوای مناسب انار

درخت انار میوه ای است گرمسیری تا نیمه گرمسیری كه در نواحی ساحلی و مرطوب به صورت درخت همیشه سبز می باشد.  انار در نواحی خشك با زمستانهای سخت درخت خزان دار است.  درخت انار بطور طبیعی در دامنه وسیعی از شرایط آب و هوایی رشد می كند و به انواع خاكها سازگاری نشان می دهد.  گسترش سراسری درختان انار در كشور، به جز استان همدان، گواه بر این ادعاست. اما بیشترین سطح زیر كشت و تولید اقتصادی انار متعلق به مناطق حاشیه ی كویر، با تابستان های گرم وخشك می باشد. درخت انار به سرما حساس است و از سرماهای پایین تر از 15- درجه سانتیگراد در زمستان به شدت خسارت می بیند، به طوریكه اناركاران مجبور به كف بر كردن درختان انار می شوند.  درختان مسن و انارهای شیرین به سرما حساستر هستند.  سرمای بهاره هم موجب ازبین رفتن گل، برگ و سرشاخه های جوان انار می گردد.  گرماهای شدید )بالاتر از 40 درجه سانتیگراد( نیز باعث خسارت به میوه و درخت انار می شود.  به منظور كاهش اثرات شرایط نامساعد محیطی، از جمله سرما، گرما و نور شدید، در مناطق حاشیه كویر می توان با انتخاب ارقام مقاوم و نیز رعایت پاره ای از مسائل زراعی از جمله انتخاب صحیح محل احداث باغ، هرس مناسب، جهت درست كاشت و مدیریت منطقی علفهای هرز، میزان خسارت را تقلیل داد.  شیب های شمالی و كاشت انار در دامنه ارتفاعات هم خطر سرما را كم می كند. برعكس كاشت درخت در نوك تپه ها و یا قعر دره ها و همچنین كاشت درخت در شیب های رو به جنوب خطر سرما و یخ زدگی را افزایش می دهد.